hello jerbaox! after jurassic years, i never thought

hello jerbaox! after jurassic years, i never thought that i would have time to visit you… or let’s just say… i feel so bad! lol!

 

Let me just check myself.. hahha! *bipolar mode!

 

honestly, I’m torn between loving myself and letting go of the man I love. blah blah! okay fine, just to add, he doesn’t deserves me. there! i caught him flirting with someone on FB chat. wtf! Upon checking his phone, dang! may naka save sa contact “angela akin” wtf! wake up! please wake me up. there you go, despite of all the things I’ve discovered, kami pa rin and yes, kami ulet!! Tanga lang! He hates confrontation.. what the hell! i hate myself. 😦

never mind! ^^

howdy! i miss my blog.. napakatagal na panahon din bago ko muling nadalaw ang munting blog ko..

let’s get to the point..

1st– hmm.. malungkot ako? not exactly sad.. i just feel so incomplete..  may nawawala, may hinahanap ako.. at alam kong may hahanapin pa ako. But for now, let’s leave it to God..  In God’s time, everything will fall in order. Just trust and believe. Remember, Patience is a virtue! *sigh..

2nd – 2010 na nuh.. this is my 1st entry for 2010!  i don’t want to ruin it. ayoko magpaka-NEGA! kaya promise, . i may find it difficult, but i will ever choose to be happy. (duh, but atleast be true to yourself!)

3rd – Kung hei fat choi pala.. i want tikoy.. lol

i wish to continue my job hunting, para makapag-resign na ako. =(

4th – happy v-day everyone! i am still proud to be single.. di naman ko nagmamadali eh.. weeehhh! bat parang nasira ata mood ko.. hahha..

medyo nostalgic lang ata.. oooppss.. tama na yun. ayoko ng senti mode.

once in awhile, it’s good to wear mask, not just for yourself, but for the sake of making others happy!..

jet’aime

jerbaox!=D

People change.

People may come and go…

May mga bagay na hinde na kailangan sabihin, basta alam mo na na nagbago na ang isa’t-isa. Madalas nararamdaman lang ito kahit hinde sabihin.

I meet different people, different views, and opinions in life. Minsan hinde ko na kilala kung sino ako, ano, nasaan at kung bakit patuloy na umiikot ang mundo. Naisip ko lang hinde sa lahat ng pagkakataon kailangan makisama, i mean we all have individual differences. Kung ayaw sayo, so what?! i don’t need to please anyone. This is so me. Kung maarte man ako, dapat ba ako magpaliwanag?

Oh well, people need to feel belongingness. But i’d rather be alone. For so many reasons, again.. Masaya ako!

Last Wednesday, my co-partner/contractor passed her letter of resignation. i asked her why, she simply said “I’m not happy with my work!” Bilib ako sa kanya, dahil kaya niya panindigan ang kanyang naging desisyon.

Eh ako? aba, ang tagal ko na balak mag-resign! Bakit hanggang ngayon nandito pa rin ako?!! Dapat pa rin ba ako maging masaya? Hanggang kelan ko lolokohin sarili ko? Hanggang kelan ko papaniwalain na masaya ako?!

Nakakapagod na, so fed up! Pwede ba lumipat sa planet Mars.. baka sakaling “maging masaya at magkaroon ng freedom. .”

”i should know the difference between happiness and being happy!

Pero sa ngayon, sige na.. Masaya ako!

Kamusta na nga ba?^^

“Kumusta na
Nandyan ka pa ba
Wala na yatang ibang magagawa
Kundi tumawa

Nandyan pa ba
Mga ala-ala
Ang tanging bagay na naiwan
Sa ‘ting dalawa”

Wula lang sobrang na-miz ko lang ang kantang yan.. hahha..

and so, im back…… and now the end is here.. nykhahah

Sadyang napakahirap humanap ng timing para makadalaw sa sarili kong bahay.. hayzz.. naman.. anung time management ako meron?

c’mon.. sobrang busy lang talaga.. Anu nga ba ang mga nangayari saken nung mga panahong nawala akong parang bubbles?

just a quick recap..

May 10 – sabit ako sa swimming ng pinsan ko kasama ang mga officemates niya.. akalain mo yun,.. hahha.. in fairness, hinde ako na-OP.  They’re jokers. hehhe.. Sa splash mountain po kame nag-swimming.

wacky shot of ate mae and her officemates..

May 15-  uhmmm.. anu nga bang meron nung araw na yun? Fortunately, dumagdag na namn ng isang taon ang buhay ko.. geee, tanda ko na pero feeling pa-baby pa rin.. hehhe.. Ang nakakainis lang sa araw na yun, kahit gusto ko mag-leave para ma-enjoy naman ang” araw ko” ay hinde ko pa rin nagawa. Puro trabaho pa rin ako, pressure pa dba… san ka pa? As if, yayaman ako dba?  anyways, hinde rin alam sa opisina na betday ko nga,

good thing is, nag-lunch out kame ng mga officemates ko.. hahahha.. oh dba feeling ko we’re celebrating my birthday. Sayang nga lang wula pix.

Natapos din ang araw na pinakahihintay ko, kahit wulang kilig moments na nangyari.. nagpapasalamat pa rin ako. Want to know why?

1. Nandyan ang family ko to greet me first thing in the morning, ang mga pinsan ko na hinintay pa ang alas dose para lang batiin ko via text and call. At sa nanay ko na pinaghanda pa ako, pagdating ko ng bahay. Kahit pansit lang yun, pampahaba daw ng buhay ko sobrang na-appreciate ko.

2. Ang mga real friends ko na hinde rin ako nakalimutan batiin kahit na busy sila sa kanilang mga buhay. Si Joycee, ruby and bentong, na hinde rin nakalimot na batiin ako… ampfness kayo tol, u made my day very meaningful. At kay sis Heleyna, na binati ako sa facebook.. heheh. Kay kuya Regel na nasa dubai, na tinext at tinawagan pa ako para lang batiin ako at ginamit pa lahat ng teknolohiya para lang iparamdam zken na kaarawan ko nga. i owe you guys. muahhh..

Kaya lang, may genun ang besfrend ko na akala ko unang babati saken, hinde pala.. my gosh… may 19 niya na naalala ang betday ko. how was it? kumbaga, natapos na ang lahat ng kalamidad dun lang siya nag-declared ng state of calamity. hahha… may konek? watever…. Sige na nga hinde ako nagtatampo. hmpffff. Iba kasi talaga kapag may sariling pamilya na ang besfrend mo dba? oh sabi sayo understanding ako eh.. hahha

Pero naging masaya ako sa mismong araw ng kaarawan ko. Hinde na rin masama. Nga pala, 1-year na rin kaming break ni ex. Ohh dba.. i survived. Kahit wulang kilig moments, masaya ako period.=D

May 17- Dahil nga sa kaarawan ko at sa nalalapit na kaarawan din ni ate mae at anniversary ng tita at tito ko, nagpasya kami na mag-swimming na lang. Triple Celebration.Tipid dba? Masaya yun.. hahha. Sa splash mountain din ang venue, sa laguna lang. Promise, u won’t regret. Twice na kme nag-swimming dyan. Kahit hinde sya beach, kahit papano nkakapag-relax ka because of trees and mountain na nakapalibot lang dun. Hinde siya crowded at masaya ang mga giant slides.. harhar

Kasama rin ang mga box shop boys, kaya marami kame. feeling ko isang barangay ang kasama namen. hehhe.. Kaya lang, na-irritate ang pimples ko and may sunburn ako, sa ilong pa.. iww… hahhahha

sabi ko sayo eh, isang barangay. hahha

best shot of da day.. harhar

Yan na lang muna yung mga pix namen, sa facebook at fs ko nalng upload lahat. Special Thanks nga pala sa ate lance ko na tinupad din sa wakas ang pangako niya. Salamat sa digicam regalo niya. Ansaya. Thanks talaga.

till here, till here..

sana hinde na ako makaramdam ng pressure sa opisina. Isa lang ako hellowW… grrrhhhhhhhhhhh………

Sana makadalaw ako sa inyo. Mishu.. Muahugs.. Tsup..=D

kapamilya escapade^^

finally, finally at finally……

Sa wakas nadalaw ko rin ang munti kong sanktuaryo.. Andami ko ng hinde alam kung anu na ang nangyayari dito sa mundo ko. Iba pa rin pala kapag nakakagawa ka ng sarili mong bagong mga entry.

Wula naman akong mahalagang maibabahagi dito. Masyadow ng late ang entry na ito. Pero sana maihabol ko pa rin. Baket kaya super busy ako sa work? uhmmm.. haha.. Andami ko tuluy na-missed.. tzzkk

Ang unang plano namen ay umakyat ng bundok sa Mt. Banahaw, lagi ginagawa ang ganyang activity tuwing sasapit ang holy week., eh kaso andaming wula at hinde na mahagilap ang friendly friends. Plan B, ang pagpunta sa Zambales, since kulang na ang oras para ayusin ang mga dapat ayusin, hinde rin kme natuluy.. haiz. Plan C, yan tuloy  ang napagtuunan namen ng pansin.. hahha.. Ang mag-swimming na lang.

Bago tuluyang sumapit ang holy week, napagdesisyunan namen na pumunta at mag-swimming sa CME at Taytay, Rizal. Para hinde pa masyadow ganun ka-dami ang mga taong nagbabalak magbakasyon. Sabi ng mga pinsan ko, kelangan daw talaga naming mag-swimming at gumala.. para makapag-unwind naman and to spend quality time with our family. Agree nga naman ako, we definitely need a break… tzzkkk… sana araw-araw break..

anyway, share ko lang din po yung ibang mga pix namen while having fun and bonding with my cousins. Infariness, first swimming ni bebe sean ito.. kaya naman naka-trunks ang bebe namen.. hehe

hahah… takot si bebe sean sa sound ng waves.. kaya hanggang sight-seeing lang siya.. at nilalamig din siya kahit nakatirik na ang araw… hahha

Ang init sobra.. pag-uwi namen, lahat kami nangitim ng sobra. At nagka-sunburn pa ako huh.. si haring araw nga naman… hehhe

Sa Ocean waves nga pala ito. Isa sa mga pool doon. Muntik na ako malunod ng malaking waves na yun.. Takot din ako sa waves.. Sa katunayan, hinde rin ako marunong lumangoy… hahha.

my niece

si Jelai o Mj, ang makulit na bata. Ohh.. sabi sayo lahat kami nangitim eh… hahhah… except for the fact na maitim na talaga pamangkin ko.. Bad ka tita, lab ko yan.. hehe

the kayak

Pwede ka rin pa lang mag-kayak dito. Kasama na yun sa package na binayaran mo. Yun nga lang dapat matiyaga kang mag-antay sa pila. Hanapin niyu ko dyan.. haha

pose na naman? tzzkk

Ang init-init eh, pero hinde namen mapigilan ang hinde mag-strike ng pose. ewan ko ba sa mga yan, nahawa lang ako..hehe.. Si bebe sean hinde na naman nakatingin. haha

Haiz nakuw, andami at malalaki ang mga pools nila.. kaya hinde kami nakapag-swimming sa lahat ng pool.. Worth it naman pala, kayang-kaya  i-accomodate kahit madami tao. Hinde pa rin crowded.

with ate and ate malu..

puppet ni jen and ate amie...

hahhah.. parang mga turista lang na nawawala di ba? toinkz..

ate mae, ate malu and ate

the bridge

ang mga puno.. ahekzz

mother dear nga pala.. sexy nuh? hahhah

it pays 2b single..=D -"jerbaox"

i hate u jobi...

Pauwe na lang sana kame, pero dahil kilala na ni bebe sean si jobi ay wula syang ginawa kundi ituro at bumungisngis. peborit din sya ni kyle, yung nakasuot ng spongebob. Kaya naman nagpaalam kami kay jobi na magpapakuha kmi ng fektuyr sa knya, abah.. akalain mo ba naman unahin ang mga sexy girls kesa sa mga bata. Mapapansin mo na nakahug sya sa girl, at nasa likod niya lang kme…. dba si jobi mas lab ang mga babies? uhmmm… pasalamat siya pauwe na kami.. haha

cry si bebe sean

bye CME

At sa wakas, natapos ang mahabang araw na yun. Nakapag-bonding din with my closest pinsan  and family. Yun nga lang hinde kami kumpleto dyan. Dahil ung iba busy rin. Worth it naman ang quality time with them. Atleast alam ko, kahit single ako, may mga taong laging nandyan at handa pa rin akong suportahan kahit gaano ako tanga at handa akong tulungan ulit kapag nadapa na naman ako. I’m cerftified kapamilya. nykahahha

Back to reality na, tapos na ang mahabang bakasyon pero la pa rin ako sa mood mag-balik trabaho. Stuck up pa rin ako sa mga memories namen. hahhah…haizzz….. pwede ba break nalang lagi?

hayz ewan.. back to work na naman bukas.. tzzzkkk, Adios.. hanggang sa muli..^^

wak ngayon!

” when is the right time to say it’s over?”

“is happiness really your choice?”

“accepting means facing the consequences?” how true?

Ooopsss! teka lang! hindi po tungkol sa love ang topic ko. lagi ko lang talaga naiisip ang mga katanungan na yan pagdating sa ibang bagay. Hayzz.. Call me so mababaw!

Kelan nga ba ang tamang panahon o ang tamang dahilan para lang i-give up ang mga bagay-bagay na matagal mo nang inaasam? Sapat na ba ang lahat ng sakripisyo na ginawa mo?

Paano kung sa kabila ng ginawa mong sakripisyo ay hindi pa rin sapat para sa ikaliligaya ng iba? Dapat pa ba silang isipin? Hindi pa pwede isipin ang iyong sarili bago ang iba? hhahah! i don’t want to sound selfish!

Sabi nila, kahit gaano kasama o ka- tragic ang nangyari sa buhay mo, kaya mo pa rin maging masaya. Nasa perception lang ba ng tao ang pagiging masaya?

Pero bakit, uhmm.. nahihirapan pa rin akong maging masaya? kahit anong pilit ko, hindi ko ata kaya. Hindi ako emo huh.. Naguguluhan lang talaga ako sa mga pangyayari.

Eto ang kuwento ko……. ang mga reklamo sa buhay ko..,

ang paghahanap-buhay,  to be exact!

Baliw na nga ba ako? Andami kong naiisip na hindi dapat gawin ? This is not really me! Bakit sadyang mahirap kalabanin ang sarili mo? Baket mahirap magsinungaling sa sarili at itago ang totong nararamdaman?

Hindi ba pwedeng happy na lang lagi? Bakit kelangan maraming maapektuhan kapag “moment of truth” na at kailangan mo nang gumawa ng sarili mong decision?

Bakit ang hirap maging masaya sa bagay na ayaw mong gawin? Sabi nila mahalin mo lang ang ginagawa mo at mamahalin ka rin nito. nampotchi naman ohhh.. hahha! Easier said than done! Pero hindi lahat ng bagay madaling intindihin at hindi lahat ng bagay madaling mahalin! Kapag tinanggap mo na ang lahat ng responsibilidad na meron ka, magiging masaya kaya ang buhay? o lalo lang pampagulo sa buhay yun! waaaaahhh! i hate responsibilities!

Hindi ko kaya lahat ng trabaho ko, habang tumatagal lalo ko lang nararamdaman na hindi sapat ang skills na meron ako,(kung meron man!) Pakiramdam ko, isa akong manggang hilaw. Hahahha! Hindi pa ako hinog, hindi pa ako molded para ipagkatiwala ang mga trabahong iniatang saken. Lagi na lang ako, ako, at ako ang nakikita! Pasaway nga ba ako? i feel like i’m giving my best, pero hindi ata sapat yun. Lagi na lang akong kinukumpara sa iba. Maganda naman ako huh? hahha!

Lecheee! Isa lang masasabi ko, Konting tiyaga lang at konting panahon! Darating din ang moment at proud kong sasabihin na “tama na, ayoko nang magtrabaho!”

Pero utang na loob jerbaox, wak ngayon!

nyakhahhah! Bilog ang mundo! Lahat pwede mangyari. At sa bawat pangyayari na yun, sana kaya kong sumabay at makisabay. At higit sa lahat, sana kaya kong tanggapin! sana!

=The end =

( magulo kasi utak ko, jurassic!)

P.S

I would like to say thanks to Ems (feeling close), for giving me the sisterhood award. I truly deserve it.. hehhe.. Seryoso, Many thanks talaga, kasi kahit hinde ako active, naalala mo ko! Kaiyak naman.. namiss ko kayo..

Hi to Joycee, Heleyna and Neto.. Pansinin niyo naman ako. Hahah.

Tol, marami pa tayong dapat pag-usapan. hahah!

kilala din sa tawag na….

Hayy nakuw! Kung hindi lang ako nahihiya kay Joycee, hindi ko talaga gagawin ‘tong tag na eto. Nakakatamad kasi.. Nykhaha!

Pero dahil nga sobrang dami niya nang tag na hindi ko nagagawa, babawi ako ngayon. (kunyari na-guilty daw ako!) hahha! Isipin mo hindi ako pumuntang binyagan para lang magawa ‘tong tag. tzzk tzzk! may bago na naman akong inaanak. Malas lang nila.. wakoko.

anyway, anyway..

eto ngayon ang simpleng rules..

“List the names that you are called by and name the people who call you by these names.”

ohh dba! simple? nykhhahaa! ohh sya sya! eto na nga. gagawin ko na! Para naman kahit papano matuwa sa akin si Joycee.. Please allow me to say Thank you again to ms. Joycee for making my blog possible! ( sa globe possible!) nykhahha!

sisimulan ko na.. Dami ko kasi talagang nick names eh, pero dahil mahal ko ang sarili ko iisa-isahin ko.. hahha

JEAN

iwww! nakokornihan talaga ako sa name na yan! ewan ko ba, mali na nga spelling ng tot00 kong pangalan, pati ba naman pagbanggit ng palayaw ko parang mali din. Instead na jen, naging jean ata! hahha! Kasalanan ko bang maging bisaya ang nanay at tatay ko? hahhak! Usually, pag tinawag mo kong “Jean”, kapamilya ko yan! kasama na dun, ang mga kamag-anak, pamangkin at ang mga ninuno namin. nykhaha!

‘nga pala, tawag din yan sa akin ni “honkoe!” pero dahil pinatunayan niya na hindi siya deserving ng “pagmamahal ko“, ex ko na siya ngayon! hahha! “mahal q” ang tawag niya sa akin kapag naglalambing. In fairness, may ginawa pa syang song na “Jean” ang title. Pero hindi ako kinilig. Masama ba magsinungaling? huh?

In addition to that, tawag din yan sa kin ni “kilay”, dati kong suitor , na love at first sight ata sakin! Na hanggang ngayon ay dinadalangin ko na ligawan niya ko ulet. Nagkamali pa kasi ako ng napili. Sana si suitor na lang pala instead of honkoe! nykahha!

BORJ/ BORJA INC.

Dahil ang surname ko ay Borja, naisipan ng mga hayskul friends ko na tawagin ako sa ganyang pangalan. Uso ang pagbu-burn ng CD noon, kaya naisipan kong magtayo ng negosyo sa skul, negosyante ako eh! Ilista mo lang lahat ng gusto mong songs at ako na ang bahala mag-burn. Kumita ako ng malaki doon huh! At dahil dun, binansagan nila kong BORJA INC. Oh dba, feeling ko may sarili na akong kumpanya. nyakhahha! May mga college friends din ako na tinatawag ako sa BORJ, mas astig kaya yun, hindi pa pa-sweet!

JHENG

Dahil nga nung hayskul, uso ang may H sa pangalan, naisip ng mga besfrends ko na Jheng ang itawag saken. Sila Mane, Zac at Lenztot ang madalas tumawag sa akin nyan. Tatlo lang talaga sila. Kasi sila talaga nakaimbento ng pangalan na yan. Ayoko rin ng name na jheng. nykhaha

JEN/ JENH

Nung college na ako, hindi ko maiwasan ang magpa-gurl at maging pa-sweet! At dahil mga mababait at magaganda kami, naisip ko mas maganda banggitin ang jen kesa naman jean dba! hahha..

Kaya pag tinawag mo kong jen, mahal mo kong kaibigan! Dahil ayokong tinatawag ako sa jean o di kaya’y sa real name ko na JENIFFER.. iwwwi

Jenh ang tawag sa akin ng mga thesis group ko, dalawa kasi kaming “jen” sa grupo, kaya naisip nila na jenhh ang itawag sa akin. Ibig sabihin mas mahaba ung pronunciation ng “jenh’! nykhhha! kanya-knyang teorya lang kasi yun!J

JENIFFER

pag tinawag mo ko sa ganyang pangalan, alam ko hindi pa tayo close! oh di kaya bago kitang kakilala. Naalala ko nung college ako, tinawag ako ng isa kong clasmeyt sa buong panglan ko. As in JENIFFER BORJA, langya! eh nasa campus kaya kami. Bilang mabait na kaklase, hindi ko siya pinansin! Dedma lang! baket ba. Woist! Magno, tanda ko pa yun nuh! Buti na lang hindi siya nagalit. haha

JiNIPPER/ Jinippir

Tuwing umaga, ang ingay-ingay ng nanay ko, yan lagi naririnig ko sa knya tuwing gigisingin niya ako para pumasok na. At sympre yan din tawag niya sa akin kapag galit na sya. hahha! minsan imbes na mainis ako sa pagtawag niya sa akin, natatawa na lang ako! baket ba kapag bisaya ka, nagiging “I” ang dapat “E”. nykaahahha! No offense meant, naaaliw lang talaga ako kapag binabanggit ng nanay at tatay ko ang mahiwaga kong pangalan. hahha

Bistek/ Harlene

Si Ruby,(College buddy namen yun ni JoycEE.) ang madalas kong maalala sa pangalan na yan.   Kapag inaasar niya ako yan lagi ang sinasabi niya. Hawig ko daw si bIstek eh, kilala mo ba sya? hahha! si Herbert Bautista! Linsyak talaga yung babae na yun nuh! Buti na lang may kapatid si Herbert na babae, kaya minsan kapag nasa mall kami, lagi niya sinisigaw ang pangalan na bistek o harlene.

Sa trabaho ko ngayon, genun din. Ung iba kong ofizmate, tinatawag nila akong harlene o bistek para asarin ako. As if, naazar ako! mas maganda kaya ako dun. Kapal nuh! nykhaha

anu na kaya next name na itatawag sa akin? hmpff.. Tatawagin kaya akong bebe ng next boyfie ko?nykhaha! duh! ayoko! E-pal lang ako! Wula akong pagpapasahan ng tag na ‘to. Kasi wula akong mapagpasahan. haha!”

“SPecial Mention”

JERBAOX

name yan ng blog ko dito sa wordpress pati na ng fs ko. Marami nagtatanong baket nga ba JERBAOX? sa Totoo lang hindi ko rin alam. Bzta sinasabi ko ang jerbaox kapag  najejebz naiiniz na ako! Clue: Masarap banggitin ang “jerbaox” kapag badtrip ka! YUN NA! hahha! Ang JERBAOX ay hango rin sa salitang latin na ang ibig sabihin ay jerber o mas kilala sa pagkain na burger. joke lang! Ahhh ewan! Teorya ko lang ang lahat. nykhahha!

“1st betday sean”

wow! tagal ko rin pa lang nawala sa mundo ko.. Naging  busy kasi eh! (weh?) Tinamad lang din siguro ako.. Haha

nApansin ko lang, nitong nakaraang mga buwan masyadow akong naging preoccupied sa trabaho ko! Hindi ko na naalala/napansin mga taong mahalaga at importante saken. Tulad na lang ng betday party ni bebe sean.. Sayang! Ngayon ko lang na-post. Sabi nga nila “it is better to be late than never”! nykhhaha! connect ba? Watever!

Eto na nga..

1st betday ni Sean ng pamangkin ko, last Jan.24! Actually, parehas sila ng betday ng Mommy niya. Yun nga lang working abroad ang ate ko. Kaya hindi nila na-celebrate together ang betday ng isa’t-isa. Pero naging masaya naman kahit papano. Sayang late ko na nagawan ng entry. May special co-host pa naman ako na dumalo sa pagtitipon na iyon. Kaya babawi ako. Share ko ung pix namen while celebrating the party.

Eto na nga ohhh! ayan na…

oha oha! familiar na ba kayo sa knya? thanks to her! haha

napagkamalan pa si Joycee na isa sa mga makukulet na bata. Parang bata lang kasi noh? nykhaha! peace!

aba aba! kasama pa bebe sean, parang tita lang huh! selos ako! hmpf.

Ayoko sana i-post ‘tong pix namen eh. Super haggard kasi. Kaso naisip ko mukha pa rin naman kaming “dyosa” eh dba?

Pano naman kasi super innate ang kagandahan namen dba? Wulang ka-effort effort yan? nykhaha! kaya nga haggard kame eh? lol..

mabuhay ang mga haggard! baket ba? buti nga nag-host kme eh dba tol? haha

oh may lagnat pa yan pero super bungisngis pa din..

aba! at may tarpaulin pa! cute cute!

betday boy..

Kahit ngayon ko lang nagawan ng entry ‘toh, isa pa rin to sa mga memories na super i will treasure. Syempre super bonggang special thanks sa co-host ko kasi super biglaan lang yun. At infairness naman to her, galing pa si tol Joycee sa work niya. Pero she never turn down my invitation. Oh dba! through thick and thin, Joycee will ever support me no matter what.

Hanggang dito na lang muna, alam ko marami pa akong nakalimutan gawan ng entry eh. Next time ulet kapag sinipag ako.. nyakhaha! Inaantok na kasi ako..  ZzzzZhh..

ang aking pagtanggap!

Ngayon ko lang narealize na tama nga si joycee, mas masarap sa pakiramdam na may nagbabasa ng blog mo. Pero ang pinakamahalaga doon ay ang masulat mo ang lahat ng nararamdaman mo. Kaya whether you like it or not, na-appreciate ko pagbabasa mo ng blog ko! Oo tama ka, IKAW nga!^__^  Sabi ko naman sayo mababaw lang akong tao eh, sinusulat ko lang lahat ng naiisip at nararamdaman ko kahit nonsense pa yun! Hahah! Thank you ulet huh! Asahan niyo binabasa ko rin blog niyo! Lurker.. haha

Ohh eto na!

Sabi nga nila, lahat naman ng tao o mga pangyayari sa buhay laging may bright side eh. And this time, I realized na hindi naman talaga ganun ka-bad mga ka-dept. ko sa work eh, I learned to appreciate every little things they did for me. Tulad halimbawa ni “sir kalbo”, he was trying to give me some tips about pakikisalamuha with ofismates. Knowing me, tahimik lang talaga ako sa simula. Lagi niya saken sinasabi “ineng, pakabait ka huh! Dapat maging friendly ka sa iba. Kasi sila makakasama mo dito sa ofis araw-araw. Para hindi ka rin mahirapan. Wula akong nagawa kundi sumang-ayon na lang! Sabay hihirit pa si “sir kalbo”, jen pwede ka naman umuwe ng 6:00 eh (dapat talaga 6:30-7:00pm uwian namen!) lam mo naman nagmamalasakit lang ako sayo! Waaahhhhh! Kinilg ako ng konti doon uh, hay nakuw sayang may gf na eh! At isa pa, he’s resigning na! huhuh! Nykhahah!

Habang tumatagal, I learned to love them na! parang kelan lang super galit ako sa kanila! Tapos ngayon feeling attached na ako sa kanila. (Yun ang pinaka-ayoko)! Hahah! Eh pano naman kasi, kelangan nila mag-field at maiiwan ako sa ofis kasama ng ibang dept.! feeling ko outcast ako at nasa isang sulok lang! –doing my own thing and living my own world! Minsan feeling ko autistic ako, wula akong makausap! Haiz.. hindi na ako sanay na wula sila sa paningin ko, tulad nga ng sinasabi ko super mapang-asar sila kaya nakikipag-asaran na rin ako sa kanila. Parang mga kuya at tito ko na sila.

At sa wakas, nahanap ko na rin mga good traits meron sila. Kahit nga mapang-asar yung mga engineers na yun, natuto na akong maging “Masaya” kasama sila. At ngayon? Ang pinaka spotlight ay ang mga good traits/characters na meron sila! Learn to bite into the bright side! Nykhahha!

pakelam ko kung ayaw mo sa akin!

himala! maaga ata ang naging pagdalaw ko sa blog ko! may tanong lang kasi ako. sa katunayan gustung-gusto ko umuwe ng maaga para lang mag-blog. gusto ko lang itanong ang kawalan ba ng usb ay nakakababa ng pagkatao? syempre alam ko sagot jan dba!

wula pa akong isang buwan sa trabaho ko pero puro reklamo na ako agad! ewan ko ba! if you were in my shoes mag rereklamo ka rin kaya? Hindi ko maiintindihan kung talagang part lang yun ng pag-aadjust sa trabaho!

napipikon na ako sa mga ka-dept. ko! unang reaksyon lang siguro talaga yun! pakiramdam ko ako ang pinakamahirap at wulang kwentang nilalang na nabuhay sa opisinang yun! natural bagong empleyado lang ako, napakabagal ng Pc dun, wula pang sariling printer. eto ngayon ang kinaiinisan ko! dahil nga wulang sariling printer yun, nanghihiram lang ako ng usb para lang magpaprint! ukies na sana eh, kaso nakulitan na ata sa kakahirap ko ng usb sila sir! nakakatawa kung iisipin natin! pero hindi ko hiniram usb nila para sa akin! i mean, for company’s sake! ang lumalabas utang na loob ko pa un! na-offend lang ako ng konti kasi the way they asked me, as if supperr poor ko dahil lang wula akong usb! ganito pa ang hirit “wula ka pa ring usb? sumahod ka na dba? bumili ka! san kaba nag-aaral? wow naman sa tanong! bilang mabait na bata, meron akong usb sir, kaso personal yun eh! sa tooOt ako nag-aral! naging proud ako bigla sa skul ko! pati ba sa school ko sir! taeeee! kadamutan sa usb! saksak nila sa baga nila! harhar!

ang pinakamasakit na parte pa dun eh, ung ikompara ka sa dating empleyado sa posisyon ko. itago natin siya sa pangalan na “m-r”. sabi ni sir kalbo sana daw kasing-vocal ko si “m-r”! lintian!!!! kelangan ko bang maging vocal? nagtatanong ako regarding sa duties and responsibilities ko sa trabaho, kapag hindi ko alam wulang pag-aalinlangan kong sinasabi! hindi pa ba vocal yun? naniniwala ako na may unique personality ako at hindi ako kelangan ikumpara dun nuh! kung mas magaling man siya, eh di ok lang! im still enhancing my skills! this is me! this is me! hindi ko utang na loob sa kanila kung bakit nandun ako sa kumpanyang un! anong magagawa ko kung ayoko sa kanila! pakelam ko naman kung ayaw nila sa akin! as long na nagagawa ko dapat kong gawin, sobrang uki na yun! dapat ba ikwento ko sarili kong buhay para lang maging vocal?! shhhhhh!

define patience! yun ang kailangan ko! grrrh! im so fed up! bawal mag-quit! not now.. not tomorrow! but in due time!