People change.

People may come and go…

May mga bagay na hinde na kailangan sabihin, basta alam mo na na nagbago na ang isa’t-isa. Madalas nararamdaman lang ito kahit hinde sabihin.

I meet different people, different views, and opinions in life. Minsan hinde ko na kilala kung sino ako, ano, nasaan at kung bakit patuloy na umiikot ang mundo. Naisip ko lang hinde sa lahat ng pagkakataon kailangan makisama, i mean we all have individual differences. Kung ayaw sayo, so what?! i don’t need to please anyone. This is so me. Kung maarte man ako, dapat ba ako magpaliwanag?

Oh well, people need to feel belongingness. But i’d rather be alone. For so many reasons, again.. Masaya ako!

Last Wednesday, my co-partner/contractor passed her letter of resignation. i asked her why, she simply said “I’m not happy with my work!” Bilib ako sa kanya, dahil kaya niya panindigan ang kanyang naging desisyon.

Eh ako? aba, ang tagal ko na balak mag-resign! Bakit hanggang ngayon nandito pa rin ako?!! Dapat pa rin ba ako maging masaya? Hanggang kelan ko lolokohin sarili ko? Hanggang kelan ko papaniwalain na masaya ako?!

Nakakapagod na, so fed up! Pwede ba lumipat sa planet Mars.. baka sakaling “maging masaya at magkaroon ng freedom. .”

”i should know the difference between happiness and being happy!

Pero sa ngayon, sige na.. Masaya ako!

Kamusta na nga ba?^^

“Kumusta na
Nandyan ka pa ba
Wala na yatang ibang magagawa
Kundi tumawa

Nandyan pa ba
Mga ala-ala
Ang tanging bagay na naiwan
Sa ‘ting dalawa”

Wula lang sobrang na-miz ko lang ang kantang yan.. hahha..

and so, im back…… and now the end is here.. nykhahah

Sadyang napakahirap humanap ng timing para makadalaw sa sarili kong bahay.. hayzz.. naman.. anung time management ako meron?

c’mon.. sobrang busy lang talaga.. Anu nga ba ang mga nangayari saken nung mga panahong nawala akong parang bubbles?

just a quick recap..

May 10 – sabit ako sa swimming ng pinsan ko kasama ang mga officemates niya.. akalain mo yun,.. hahha.. in fairness, hinde ako na-OP.  They’re jokers. hehhe.. Sa splash mountain po kame nag-swimming.

wacky shot of ate mae and her officemates..

May 15-  uhmmm.. anu nga bang meron nung araw na yun? Fortunately, dumagdag na namn ng isang taon ang buhay ko.. geee, tanda ko na pero feeling pa-baby pa rin.. hehhe.. Ang nakakainis lang sa araw na yun, kahit gusto ko mag-leave para ma-enjoy naman ang” araw ko” ay hinde ko pa rin nagawa. Puro trabaho pa rin ako, pressure pa dba… san ka pa? As if, yayaman ako dba?  anyways, hinde rin alam sa opisina na betday ko nga,

good thing is, nag-lunch out kame ng mga officemates ko.. hahahha.. oh dba feeling ko we’re celebrating my birthday. Sayang nga lang wula pix.

Natapos din ang araw na pinakahihintay ko, kahit wulang kilig moments na nangyari.. nagpapasalamat pa rin ako. Want to know why?

1. Nandyan ang family ko to greet me first thing in the morning, ang mga pinsan ko na hinintay pa ang alas dose para lang batiin ko via text and call. At sa nanay ko na pinaghanda pa ako, pagdating ko ng bahay. Kahit pansit lang yun, pampahaba daw ng buhay ko sobrang na-appreciate ko.

2. Ang mga real friends ko na hinde rin ako nakalimutan batiin kahit na busy sila sa kanilang mga buhay. Si Joycee, ruby and bentong, na hinde rin nakalimot na batiin ako… ampfness kayo tol, u made my day very meaningful. At kay sis Heleyna, na binati ako sa facebook.. heheh. Kay kuya Regel na nasa dubai, na tinext at tinawagan pa ako para lang batiin ako at ginamit pa lahat ng teknolohiya para lang iparamdam zken na kaarawan ko nga. i owe you guys. muahhh..

Kaya lang, may genun ang besfrend ko na akala ko unang babati saken, hinde pala.. my gosh… may 19 niya na naalala ang betday ko. how was it? kumbaga, natapos na ang lahat ng kalamidad dun lang siya nag-declared ng state of calamity. hahha… may konek? watever…. Sige na nga hinde ako nagtatampo. hmpffff. Iba kasi talaga kapag may sariling pamilya na ang besfrend mo dba? oh sabi sayo understanding ako eh.. hahha

Pero naging masaya ako sa mismong araw ng kaarawan ko. Hinde na rin masama. Nga pala, 1-year na rin kaming break ni ex. Ohh dba.. i survived. Kahit wulang kilig moments, masaya ako period.=D

May 17- Dahil nga sa kaarawan ko at sa nalalapit na kaarawan din ni ate mae at anniversary ng tita at tito ko, nagpasya kami na mag-swimming na lang. Triple Celebration.Tipid dba? Masaya yun.. hahha. Sa splash mountain din ang venue, sa laguna lang. Promise, u won’t regret. Twice na kme nag-swimming dyan. Kahit hinde sya beach, kahit papano nkakapag-relax ka because of trees and mountain na nakapalibot lang dun. Hinde siya crowded at masaya ang mga giant slides.. harhar

Kasama rin ang mga box shop boys, kaya marami kame. feeling ko isang barangay ang kasama namen. hehhe.. Kaya lang, na-irritate ang pimples ko and may sunburn ako, sa ilong pa.. iww… hahhahha

sabi ko sayo eh, isang barangay. hahha

best shot of da day.. harhar

Yan na lang muna yung mga pix namen, sa facebook at fs ko nalng upload lahat. Special Thanks nga pala sa ate lance ko na tinupad din sa wakas ang pangako niya. Salamat sa digicam regalo niya. Ansaya. Thanks talaga.

till here, till here..

sana hinde na ako makaramdam ng pressure sa opisina. Isa lang ako hellowW… grrrhhhhhhhhhhh………

Sana makadalaw ako sa inyo. Mishu.. Muahugs.. Tsup..=D

ang aking pagtanggap!

Ngayon ko lang narealize na tama nga si joycee, mas masarap sa pakiramdam na may nagbabasa ng blog mo. Pero ang pinakamahalaga doon ay ang masulat mo ang lahat ng nararamdaman mo. Kaya whether you like it or not, na-appreciate ko pagbabasa mo ng blog ko! Oo tama ka, IKAW nga!^__^  Sabi ko naman sayo mababaw lang akong tao eh, sinusulat ko lang lahat ng naiisip at nararamdaman ko kahit nonsense pa yun! Hahah! Thank you ulet huh! Asahan niyo binabasa ko rin blog niyo! Lurker.. haha

Ohh eto na!

Sabi nga nila, lahat naman ng tao o mga pangyayari sa buhay laging may bright side eh. And this time, I realized na hindi naman talaga ganun ka-bad mga ka-dept. ko sa work eh, I learned to appreciate every little things they did for me. Tulad halimbawa ni “sir kalbo”, he was trying to give me some tips about pakikisalamuha with ofismates. Knowing me, tahimik lang talaga ako sa simula. Lagi niya saken sinasabi “ineng, pakabait ka huh! Dapat maging friendly ka sa iba. Kasi sila makakasama mo dito sa ofis araw-araw. Para hindi ka rin mahirapan. Wula akong nagawa kundi sumang-ayon na lang! Sabay hihirit pa si “sir kalbo”, jen pwede ka naman umuwe ng 6:00 eh (dapat talaga 6:30-7:00pm uwian namen!) lam mo naman nagmamalasakit lang ako sayo! Waaahhhhh! Kinilg ako ng konti doon uh, hay nakuw sayang may gf na eh! At isa pa, he’s resigning na! huhuh! Nykhahah!

Habang tumatagal, I learned to love them na! parang kelan lang super galit ako sa kanila! Tapos ngayon feeling attached na ako sa kanila. (Yun ang pinaka-ayoko)! Hahah! Eh pano naman kasi, kelangan nila mag-field at maiiwan ako sa ofis kasama ng ibang dept.! feeling ko outcast ako at nasa isang sulok lang! –doing my own thing and living my own world! Minsan feeling ko autistic ako, wula akong makausap! Haiz.. hindi na ako sanay na wula sila sa paningin ko, tulad nga ng sinasabi ko super mapang-asar sila kaya nakikipag-asaran na rin ako sa kanila. Parang mga kuya at tito ko na sila.

At sa wakas, nahanap ko na rin mga good traits meron sila. Kahit nga mapang-asar yung mga engineers na yun, natuto na akong maging “Masaya” kasama sila. At ngayon? Ang pinaka spotlight ay ang mga good traits/characters na meron sila! Learn to bite into the bright side! Nykhahha!

walk in the light^^

at natapos na nga ang selebrasyon ng bagong taon! nakakapagod noh! ewan ko ba kung saan-saan ata ako napadpad eh. Napaka-iregular lahat ng ginagawa ko pati tulog ko nag-iba rin. Bumabalik na naman ung hilig ko sa pagpupuyat. haiz! bawal ako magpuyat. masama sa kalusugan ko tapos pinagbawalan pa ako ni doc na wag magpuyat!! tigas ulo ko! tsk tsk! I know! teka? how’s your new year celebration? ako, basta kasama buong pamilya.. super ayos na! saya!^_^

Bagong taon, syempre dapat bago rin ung layout pati na rin ung blog title ko!

haha! nakakatawa! why heart of darkness? uhmm.. don’t feel so super negative about it. not because my heart is in darkness? and not because I’m emotional? hahha!

It is because maybe my life is full of darkness and yet i still choose to use my heart whenever it is needed. uhm.. lets just say, i tried to divert negative thoughts into a positive ones. No choice eh! Instead of dwelling to my s0-called “negative thoughts”, i always bear in mind that things happens for a reason. That life has to be that way. That even in darkness, there still a light coming your way. You just have to be patient and super duper don’t lose hope!

Basta ayun, ayoko maging super negative ngayong 2009! I’m starting to build my dreams again. 2009 can be a great change. who knows?!

Aja!*hopeful!